در سال ۱۹۷۵، کلوس و شلیفر طرح ساده شده ای را برای تشخیص spp استافیلوکوکوس کوآگولاز منفی گزارش کردند. که شامل تست دیسک نووبیوسین بود.
استرپتومایسین اولین انتی بیوتیک امینوگلایکوسید کشف شده است که در اصل از باکتری Streptomyces griseus جدا شده است. در حال حاضر مهم ترین کاربرد درمانی این آنتی بیوتیک در درمان سل ریوی است.
کاربرد این آنتی بیوتیک بر روی برخی باکتری گرم منفی هوازی اثبات شده است
اولین درمان های بالینی سل با استرپتومایسین در زمستان ۱۹۴۴/۴۵ در کلینیک مایو انجام شد. همچنین در تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۹۴۴ از آنتی بیوتیک استرپتومایسین در درمان بیماری سل یک انسان استفاده شد.
هنگامی که بیمار با عفونت های باکتریایی جدی روبرو باشد استفاده ار درمان تزریقی با استرپتومایسین انجام می گیرد.
اصول کارکرد دیسک استرپتومایسین
در آزمایشگاه، یک صفحه آگار مولر-هینتون به شدت با ارگانیسم آزمایش کشت می شود. پس از آماده شدن محیط کشت، یک دیسک آنتی بیوگرام Streptomycin به سطح آگار اعمال می شود. به دنبال انکوباسیون، حساسیت یک ارگانیسم به آنتی بیوتیک با روش کربی باور تعیین می شود.
مشخصات فیزیکی و شیمیایی
نام: Streptomycin – استرپتومایسین (RX)
جرم مولی: 581.۵۷۴ g / mol
شناسه CAS: ۵۷-۹۲-۱
فرمول: C21H39N7O12
مسیرهای تجویز: عضلانی، داخل وریدی، مصرف از راه دهان