پنیسیلینها نخستین بار در سال ۱۹۲۸ توسط دانشمند اسکاتلندی الکساندر فلمینگ کشف شد و از سال ۱۹۴۲ به صورت انبوه وارد بازار شد.
پنی سیلین یک داروی انتخابی موثر و قابل اطمینان برای درمان فارنژیت استرپتوکوکی است و چون سمیت کمی داشته و قیمت مناسبی دارد و توانایی مقابله با تمام گروه های استرپتوکوک دارد، کاربرد فراوانی دارد.
ویژگی مشترک همه پنیسیلینها وجود حلقه بتا-لاکتام در ساختار آن است که به آنتیبیوتیکهای بتا-لاکتام مشهور هستند.
عملکرد بتالاکتامها بهطور خلاصه به این صورت است:
اتصال پنی سیلین به پروتئین های دیواره باکتری.
مهار ترانس پپتیدازها.
فعال شدن آنزیمهای اتولیتیک و تخریب تخریب پپتیدو گلیکان.
تخریب دیواره سلولی باکتری و از بین رفتن سلول باکتری.
فرم اصلی و اولیه پنیسیلین، بنزیل پنیسیلین (پنیسیلین G) است. پنیسیلین G محلول در آب بوده و به سرعت متابولیزه میشود.
پنی سیلین برای اولین بار از قارچ پنی سیلیوم به طور طبیعی تهیه شد و اکنون به طور شیمیایی و به صورت گسترده تولید می گردد.
پنی سیلین G در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می گردد. بیماری هایی نظیر:
سیاه زخم، اکتینومیکوزیس، بیماری سرویکوفاسیال، بیماری قفسه سینه و شکم، عفونت های کلستریدیال، بوتولیسم، کزاز، دیفتری، اریسی پلوتریکس اندوکاردیت، فوزوسپیروکتوز، عفونت لیستریا، مننژیت، اندوکاردیت، عفونت پاستورلا، تب هاورهیل، تب نیش موش و عفونت های گنوکوکی، مننژیت مننگوکوک (سپتی سمی) و سفلیس.
نام: پنی سیلین (penicillin) با نماد P
نام های دیگر: PCN و pen
نوع: دارو (آنتی بیوتیک)
روش مصرف دارو: تزریق وریدی، تزریق ماهیچهای، خوراکی
مجوز توزیع: نسخه پزشک
نوع متابولیسم: کبد liver
نیمهعمر حذف: between 0.5 and 56 hours
فرمول شیمیایی: C9H11N2O4S
جرم مولی: ۲۴۳٫۲۶ g·mol−۱
روش تشخیص حساسیت penicillin
با قرار دادن یک دیسک کاغذی آغشته به penicillin (دیسک پنی سیلین P) بر روی محیط کشت آگار با ارگانیسم مورد شناسایی مشخص می گرد.
اگر باکتری به پنی سیلین حساس باشد، تشکیل منطقه مهار وسیع تری مشاهده می گردد.(بیشتر از ۱۶ میلی متر)
اگر حساسیت وجود نداشته باشد منطقه مهار مشاهده شده کوچک و جزئی دیده می شود.
روش تشخیص حساسیت penicillin
با قرار دادن یک دیسک کاغذی آغشته به penicillin (دیسک پنی سیلین P) بر روی محیط کشت آگار با ارگانیسم مورد شناسایی مشخص می گرد.
اگر باکتری به پنی سیلین حساس باشد، تشکیل منطقه مهار وسیع تری مشاهده می گردد.(بیشتر از ۱۶ میلی متر)
اگر حساسیت وجود نداشته باشد منطقه مهار مشاهده شده کوچک و جزئی دیده می شود.